Dr.S.Siva-Yoham

Mrs.Indra. S . Siva-Yoham F.R.C.S.(Eng) F.R.C.Ophth CONSULTANT OPHTHALMIC SURGEON (retired)

space101

space102

space103

space104

space105

space106

space107

Mrs.Indra. S . Siva-Yoham F.R.C.S.(Eng) F.R.C.Ophth CONSULTANT OPHTHALMIC SURGEON (retired)

படைக்கலமாக  உன்  நாமத்து  எழுத்தைந்தும்  என்  நாவில்  கொண்டேன்  –   திருநாவுக்கரசர்

உலக  வாழ்க்கையில் நிலைபெற்ற  இன்பம்  அனுபிவிப்பதற்கு  மார்க்கமொன்றுண்டு. அது  பற்றற்றானாகிய  சிவப்பரம்பொருள்  மீது  இடையறாத  பக்தி  கொள்வதே.

பக்தி  நிலை

பக்தி  எனும் செயல்  யாதென  எழும்பும்  பிரேரணைக்குப்  பதில்   மணிவாசகப்  பெருந்நகையின்  திருவாய்மூலம் பின்  வருமாறு தெளிவாகியுள்ளது.

“சிந்தனை  நின்தனக்காக்கி  நாயினேன்  தன்

கண்ணிணை  நின்  திருப்பாதப்  போதுக்  காக்கி

வந்தனையும்  அம்  மலர்க்கே  ஆக்கி  வாக்கு உன்

மணிவார்த்தைக்  காக்கி  ஐம்புலன்கள்  ஆர

வந்தெனை  யாட்கொண்டுள்ளே  புகுந்த  விச்சைமால்  அமுதப்  பெருங்கடலே,மலையே  உன்னைத்  தந்தனை  செந்தாமரைக்  காடனைய  மேனித்

தனிச்  சுடரே  யிரண்டுமிலித் தனியனேற்கே.”

இறைவன்பால்  திருவாதவூரர் சொல்வது  யாதெனின், “இறைவா  என்தன்  மனதில்  தோன்றும் எண்ணங்கள்  யாவும்  உன்வசமாகவும், என்தன்  கண்கள்  காணும் காட்சிகளும்  மென்தளிரன்ன  நின்தன்  திருவடிகளேயாகவும், என்தன்  வாயூடாக  வெளிப்படும்  மொழிகள்  நின்தன்மகிமையை  விளக்குவதாகவும், என்தன்  புலன்கள்  யாவும்  நின்வசமே ஈர்க்கப்பெற்ற  நிலையில்  என்னை  ஆட்கொண்டு  என்னுள்  புகுந்த  தத்துவாதீனனான பெரும்  சமுத்திரமே! மலையே! செந்தாமரை  மலர்கள் அன்ன செம்மேனிப் பிரகாசம்  உள்ளவரே”  என்கிறார்.

இவ்வகை  மனவுறுதி  கொண்டவர்க்கு மேலும் உள்ளத்தில் உருவெடுக்கும்  பேரின்ப  நிலை,

மீண்டும் மணிவாசகப்  பேரருளாளர் மூலம்  தென்படுகின்றது.

“உள்ளந்தாள்  நின்று  உச்சியெல்லாம்  நெஞ்சாய்  உருகாதால்,

உடம்பெல்லாம்  கண்ணாய்  அண்ணா  வெள்ளம்  தான்  பாயாதால்,

நெஞ்சம்  கல்லாம்  கண்ணிணையும்  மரமாம்  தீவினையினேன்கே”

சிவப்பரம்பொருளாகிய  இறைவன்பால் , ஒருவர்தம்  சித்தத்தின்  ஆளத்தில்  தூய  அன்பும்  ஈர்ப்பும் ஏற்பட்ட  நிலையின்  எதிர்பார்ப்பை  விஸ்தரிக்கும்  கூற்றே  இங்கு  குறிப்பிடப்   பெற்றது.அதாவது இறையனுபவம்  என்பது  சொல்லால்  விவரிக்கக்  கடினமானதென்பது  யாம்  அறிந்ததே.

“ பெருமானே!  என்னுடைய  தேகத்தில்  உள்ளங்கால்தொட்டு  என்னுடைய  உச்சிவரையுள்ள  அங்கங்கள்  யாவும் நெஞ்சாக வுருவெடுத்து உருகமாட்டாதா,  என்னுடைய சரீரமெங்கும் கண்கள்  உருவெடுத்து  கண்ணீர்  வெள்ளமாகப்  பாயாதா “ என,  வருந்துகின்றார், பரம  பக்தராகிய  மாணிக்கவாசகப்  பெருந்தகை.

“சித்தத்  எழுந்த  செழுங்கமலத்தன்ன  சேவடிகள்  வைத்த  மனத்தவர் வாழ்கின்ற  தில்லை”   என்ற  திருநாவுக்கரசருடைய கூற்று, தில்லை  வாழ்  அந்தணருடைய  பரிபக்குவத்தை  விழக்குகின்றது.

எனினும்  ஒருவர்,சிவப்பரம்பொருளின் செந்தாமரை  போன்ற திருவடிகளை  சித்தத்தில்  தரிக்கத்  தகுதி பெற்றவராவதற்கு, பக்தி  மட்டும்  போதாது  எனவும்,காமம்  குரோதம்  பகைமை, வெறுப்பு பொறாமை  ஆகிய  துர்க்குணங்கள்  அற்ற  நிலை,அத்தியாவசியம் என்பதுமே.இறை  அனுபவம்  ஏட்டில்  படித்தோ, ஐம்பொறியளவில்  பொருந்தியோ  வருவதல்ல.

சமய  குரவர்களாகிய  நால்வராதியர் பக்குவம்  பெற்ற  பெருந்தகைகள்.அவர்கள் சித்தங்களிலிருந்து  தேவார  திருமுறைகள்  ஊற்றெடுத்துப்  பாய்ந்தன  என்றால்  மிகையாகாது.தித்திக்கும் தமிழ்  மொழிக்குத்  தனி  மகிமை யாதெனில், ஒரு  சொல்லுக்கு  பல்வேறு கருத்துக்கள்  அமையக்கூடும்.அவற்றில்  பொருத்தமானது  யாதெனத்  தேர்ந்தெடுப்பதற்கு ஏதுவாக சூழல்  ஆகிய  பரிணாமங்களை  உபயோகிப்பதற்கும்  உள்ளிருக்கும்  இறையருள்  உந்திப்பதை  அறிவோம்.அத்தோடு பண்ணிசையும் நெகிழ்ச்சிக்கு  ஆதரவு  செய்வதால்  அடியார்க்  கூட்டங்கள்  ஈர்க்கப்பெற்றனர்.அதன்  விளைவாக  சமயப்பற்று மக்களில் அதிகரித்த நிலை  ஏற்படவும்,முக்கண் மூர்த்தியின்  பாதமலர்  சென்னிமேல்  தாங்கியவர்களாகும் மன நிலை ஏற்பட,  சந்தற்ப  சூழ்  நிலை பிரகாரம் ஈசன்தன்  கிருபை  தென்பட்டது.

அதன்  விளைவாக சைவ  சமுதாயம்  உற்சாகம்  பெற்றது.

பக்திப்  பரவசம்

“ மெய்தான்  அரும்பி  வதிர்விதிர்த்து உன் விரையார் கழற்கு என்   கைதான்  தலைவைத்துக்  கண்ணீர்  ததும்பி  வெதும்பி உள்ளம்,  பொய்தான்  தவிர்ந்து  போற்றி  சய  சய  போற்றி,

என்னுகைதான்  நெகிழவிடேன் ,உடையாய் என்னைக்  கண்டுகொள்ளே! “-  –  திருவாதவூர் அடிகளார்

இங்கு  விவரிக்கும்  பரிபூரண  அனுபவம் மெய்யடியார்,   உணரக்கூடிய  நிலை.அதாவது  பரிபூரண  முழுமையான அனுபவத்தை  நெகிழவிடேன் என்பதேயாகும். சொல்லப்போனால், இறையனுபவ  வேளையில், அவ்  அடியாரின் தேகம்முழுதும்  பூரித்து,மயிர்சிலிர்த்து,ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருகி,இன்சுவை  அருந்நிய தெவிட்டாத மகிழ்ச்சியுடன் நிற்கும்,  அன்  நிலையைக்  கைவிடேன், என்கிறார்.

அச்சு  வேற்றுமை

எனினும்  எப்பவோ  ஏற்பட்ட  அச்சுப்  பிளை  காரணத்தால், “என்னுகைதான்” என்ற சொல் மாறி – – “என்னும் கைதான்” –  எனப்  பதிவுற்று, வந்துள்ளது. அடிகளார்  குறித்த  அதி  அற்புத சம்பூரண அனுபவத்தின்  சாராம்சத்தை  மாற்றி, அதன்  ஒரு  அற்ப  பகுதியை ( கையைத்தான் நெகிழ  விடேன்)  என்ற  தப்பான விளைவை  ஏற்படுத்தி யுள்ளதென்று  தோன்றுகிறது. அவ் அச்சுப்பிளை” ம் “என்ற  எழுத்தை  உட்கொண்டு அன்று  தொட்டுப்  பிரதிகளில் தொடர்ந்து  வருவது வருந்தத்தக்க விடையமாயிற்று.

தாம்பத்திய தர்மம்  இதுகாறும் குறிப்பிட்ட மனோநிலைகள் துறவறதாரிகள் வாயால் பகரப்    பெற்ற  குறிப்புக்கள்  எனினும், அதே  மகத்துவம் நன்  நெறி  நின்று  வாழும்  இல்லறத்தவர்க்கும்  கிட்டும்.

இணை  பிரியாத  மனப்பக்குவ ஒற்றுமை  மிகுந்த தம்பதிகள் நடாத்தும்  இல்வாழ்கை, பெரும்  தவ வலிமை  யுள்ளது  எனச்  சான்றோர்  புகழ்ந்  தேற்றுவது  யாமறிவோம். மணாளன்  குறிப்பு  அறிந்து  அதற்கேற்ப தன் செயல்பாடுகள்  ஒத்துவர  இயங்கும்  பதிவிரதை இல்லறதர்மத்தின்  மகத்துவத்தை,தெளிவாக்கு   கின்றாள்.

அகத்திய  மாமுனியின் பதிவிரதையான  லோபாமுத்திரையின் உச்சநிலை  பல்லாயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள்  தோறும்

ஆகமத்தொகுப்புகள் பலவற்றில் எப்படிப் போற்றப்பட்டு  வருவதோ,அதை  நிரூபிக்கும்.

“மங்கல  மென்ப  மனைமாட்சி  மற்றதன்

நன்கலம்  நன்  மக்கட்பேறு” என

வள்ளுவர்ப்  பெருந்தகை  குறிப்பிட்டது  மிகையாகாது.

எனவே தாம்பத்திய  வாழ்கையினூடாகப் பரம ஏளை  எளியவற்கும்  துறவிகளுக்கும்  செய்யும்  பல்  வேறு  சேவைகளாகிய,பசிப்பிணி  தீர்த்தல், வஸ்திரம் வளங்குதல் ,மருத்துவ  சேவை, ஆலயசேவை, போன்ற கைங்கரியங்களைக்  கையாளலாம்.

மலர் மாலை புனைதல்  போன்ற  துறைகளிலும், இல்லக்கிளத்தி இணைந்து  இயங்க, துறவறம்  பூணாமலே சானித்தியம் பெற்று முக்கணெம்மானுடைய  அருள்வளாகத்தில் பரிணமிக்கலாம்.தண் இதள்  மலர்  சேவையை  சிந்திக்கும்  கால், பதஞ்சலியும்  வியாக்கிரபாதர்  களாகிய  முனி  சிரேஷ்டர்கள், நடனசபாபதிப் பெருமானுடன்  இணைந்து, வேண்டிய  வரம்  யாதெனில்,வண்டினம்  எச்சிப்படுத்துவதற்கு  முன், சூரியோதயத்திற்கு  முன்பாக, மரங்களில்  சுலபமாக  ஏறி  மலர்  கொய்வதற்கு  ஏதுவாக, பதஞ்சலி, தன்  பாதங்கள் பாம்பின்  வால்  போலவும், வியாக்கிர  பாதர்  தன்  பாதங்களில்  புலியின்  நகங்கள்  போல் மரங்களை இறுகப்பற்றி  வழுக்காது  மலர்  கொய்யும்  பாக்கியமும்  பெற்றனர்.எனவே  கணவன்  மனைவி இணங்கி மலர்க் கண்டுகளை  வளர்த்து அவற்றை இறைசிந்ந்தனை  யுடனேயே பராபரித்து  அவைபால்  தோன்றும்  புஷ்பங்களை இறைவன்பால்  அர்பணிக்கும்  எண்ணத்துடனேயே  கொய்து,மலர்த் தொடை புனையும் வேளை சிவசக்தி ஐக்கிய  சிந்தனையிலேயே மனம்  லயித்து, ஈடுபடுவதுடன், இறைசன்னதிக்கு  ஏகி சமர்பிப்பது சாலச்சிறந்தது.

சோழமண்டலத்திலே புகழ்ச்  சோழ மன்னனுடைய அரசாட்சி  காலத்தில் இடம்பெற்ற திருவிளையாடல்  இங்கு  குறிப்பிடத்தக்கது. சிவகாமி ஆண்டார்  எனும்  பரம  பக்தர்  மலர்  கொய்து, அவற்றை  மாலையாய்  புனைந்து, கூடையில் கொண்டு  ஆலயம்  செல்லும் வேளையில்   மன்னனுடைய  பட்டத்து  யானையும்  பாகரும் பராபரிப்பாளர்களும்  அவ்வழி வந்து கொண்டிருந்தனர். காரணம்  யாதுமில்லாமல் யானை  மதம்பிடித்

தது போல் சிவகாமி ஆண்டாருடைய  மலர்க்  கூடையை  சிதறி  அவருக்கும் அங்க  சேதம்  ஏற்படுத்தியது. அதைக் கண்ணுற்ற எறிபத்த  நாயனார், சிவனடியாருக்கு பட்டத்து  யானையால் ஏற்பட்ட பெரும்  அவலத்தை நிவிர்த்தி செய்ய  எண்ணி,வாளால்

பட்டத்து  யானையையும், பாகர்களையும்  பணியாளர்களையும்  வெட்டி  விழுத்தினார்.அச்செய்தியை  மன்னன் அறிந்ததும் பரிவாரங்களுடன் அவ்விடம் ஏகினான். அங்கு  வந்து நடந்த சம்பவ  விபரம் அறிந்ததும் எறிபத்தரிடம்  மன்னிப்புக்  கோரி, தன்  உடைவாளை எறிபத்தரிடம் நீட்டி,தன்  பட்டத்து  யானையால்  சிவகாமி  ஆண்டாராகிய சிவனடியாருக்கு  ஏற்பட்ட ஆபத்துக்கு  தானே  பொறுப்பேற்று,  அவ்வாளால்  தன்னைச்  சிரச்சேதம்  செய்யுமாறு  பணித்தார்.அவ்வேளை பட்டத்து  யானையும்  பாகர்களும்  உயிர் பெற்றெழும்பி, வானத்தில் பராசக்தி சமேத  சர்வேஸ்வரனும்  ரிஷபாரூடராக காட்சியளித்து  திருவிளையாடலை  நிரூபித்தனர். என்னே  மலர்த்தொண்டின்  மகிமை!

இவ்  வகையில்,இராட்சிய  பொறுப்பேற்க உரிய சேரமான்  பெருமான்  என்ற  சேர  இளவரசனும் பூந்தோட்ட பராபரிப்பும் அத்துடன்  மலர்ச்  சேவையிலும் மிக  ஊக்கம்  செலுத்தினார்  என்பதும், அன்னார் சிவகாமசுந்தரி  சமேத நடனசபாபதியை  சித்த த்  இருத்தி பூஜா கிரமங்கள் செய்து  முடியும் அந்நிமிடமே நடன சபாபதியின்  சிலம்பொலி  செவிமடுப்பதாக, சேக்கிழாரின்  மகா  காவியமாகிய பெரிய  புராணத்திலிருந்து  தெளிவாகிறது. அன்னார்  பரிமேலேறி  பரம்பொருளின் இணையடியில் கலக்கும் பாக்கியம்  பெற்றதும் யாமறிவோம்.

சற்புத்திரப்பேறு

சற்புத்திரப்பேறும் இல்வாழ்கைக்கு  மெருகூட்டுவதுடன், நெறிதவறாத  வகையில், குடும்ப  வாழ்கை நடாத்த  வளி  வகுக்கின்றது.

அறுபத்தி மூவருளொருவரான சிவனடியார் மாணக்கஞ்சாறனார், சோழநாட்டில்  கஞ்சாறூர்  எனும் கிராமத்தில் வசித்து  வந்தார்.அப்பெரியார் சோழமன்னரின்  படைத்தலைவராகப்  பணிபுரிந்து, பெரும்போரில் சோழ மன்னருக்கு எதிர்பாராத வகையில்  பெரும் வெற்றியை  ஏற்படுத்திய  காரணத்தால் அவருக்குப்  பாரிய நன்கொடை  அரசன்  வழங்கி இழைப்பாறவும்  பணித்தார்.அன்னார் அதி  சிவபக்தியுடன் சிவனடியார்களுக்கும்,  துறவிகளுக்கும், ஒப்பற்ற  தொண்டு  செய்துவரும் தயாளனென  அறிந்த  இறைவன், அவரை  சோதிக்க திருவுளங்கொண்டு, மாவிரதியாரான  கடும்  தவசி  வேடம்  பூண்டு அன்னாரின் இல்லத்தை  அணுகின்றார்.அங்கு வந்த மாவிரதியாரை மாணக்கஞ்சாறனார் பணிவுடன் பாதபூஜையும்  பல  சலுகைகளும்  செய்து  வரவேற்று, அத்தினம்  திருமணம் நடைபெறுவதற்கு  சோடனை  செய்யப் பெற்ற,ஏக  புத்திரியை  வரவழைத்து

அங்கு  விஜயம்  செய்திருந்த மகானுடைய  திருவடிகளை வணங்கி ஆசீர்வாதம்  பெறுமாறு அன்புடன்  ஏவ,  புத்திரியும் அதற்கு  இணங்கி  பஞ்சாங்க  நமஸ்காரம் செய்ய,அவள்தன்  அழகிய  நீண்ட  கூந்தலைக்  கண்ணுற்ற  மாவிரதியார்  தன் பஞ்சவடிக்கு அம்  மணப்பெண்ணின்  கூந்தல்  உதவும்  என்று  தெரிவிக்க, சற்றும்  தயக்கமில்லாமல்  தந்தையார்  அரிந்து  கொடுக்க, புத்திரியும்  பூரணசம்மதம் தெரிவித்து, ஒத்துளைக்க, மாவிரதியார்  மறைந்து,மணப்பெண்ணின்  கூந்தலும் திரும்ப  உருப்பெற்று, வானத்தில்  அம்பாள்  சமேத  ரிஷபாரூடராகக் இறைவன் காட்சிகொடுத்து மாணக்கஞ்சாறனாரையும்  சற்புத்திரியையும்  இரட்சித்தனர்.

இவ்வகையில்  சற்புத்திரப்பேறும்,  இறைவன்  கொடுக்கும்  பெரும்  பாக்கியமெனக்  கொண்டு,  தாம்பத்திய  வாழ்வுக்கும், அதன்மூலம் ஆன்மீகத்துக்கும்,  உறுதுணையாய் உதவுமென்பதற்கு  ஆட்சேபனையே  இல்லை.

“இரும்பு  தரு  மனத்தேனை ஈர்த்து  ஈர்த்து, என்  என்பு  உருக்கி, கரும்பு  தரு  சுவை  ஈதெனக்  காட்டினாய் நின்  கழலிணைகள்”

– மாணிக்கவாசகர்

இறைவா!  என் மனமோ  இரும்பு  போன்றதாய்  இருந்தும், அதனை நீ ஈர்த்து (magnetic attraction) ஈர்த்து, என்னுடைய எலும்பைக்கூட உருக்கக்  கூடிய  அனுபவத்தை  ஏற்படுத்தி, உன்  திருவடிகளை  அற்புதமாக  எனக்குக்காட்டி, இவை உன்பால்  கரும்பு  தரக்கூடிய  இனிமையை  ஏற்படுத்தும்  எனக்  கூறினாய், யான்  ஏது  கைமாறு  செய்வேன்!

மாணிக்கவாசகர்,அரச  ஆணையின்படி, குதிரை வாங்குவதற்குப்  புறப்பட்டு  பயணிக்கும்  வேழை, திருப்பெருந்துறையில் குரு வடிவு  தாங்கி,குருந்த மர நிழலில் அமர்ந்து அடியார் கூட்டத்திற்கு உபதேசிப்பவர்போல் காட்சி கொடுத்த செம்மேனியானாகிய சிவப்பரம்பொருள் ஏற்படுத்திய  அனுபவமாகும் இங்கு  குறிப்பிடப்  பெற்ற திருவாசகம்..

இறைவனின் சக்தி  அம்சம்

இறைப்பரம்பொருள், தன் வல்லமையையும்  கருணையையும் பராசக்தி  உருவமாக்கி,ஜீவாத்மாக்கள், பெற்ற தாயை  சுலபமாக  அணுகத்  துணிவதுபோல், சந்தர்ப்ப  சூழ்நிலையை  ஏற்படுத்திக்  கருணை  மழை பொழிகின்றார்.

“ஸ்வாஹா ஸ்வதா மதிர் மேதா,ஸ்ருதி  ஸ்ம்ருதி அனுத்தமா,புண்ய  கீர்த்தி புண்யலப்யா புண்யஸ்ரவண கீர்த்தனா” ஸ்ரீ  லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம்

வேத தத்துவமே  உருவெடுத்தவளாயும், பாராயணத்துக்குரிய  ஞாபகசக்தி முனிஸ்ரேஷ்டர்களுக்கும்  பாமர  பக்திமான்களுக்கும்  வேற்றுமை  காட்டாது சொரிபவளும், ஒப்பார்  மிக்காரற்றவளும், புண்ணியம்  செய்பவர்களை இரட்சிப்பவளும், தன்  பெருமையைக்  கேட்பவர்க்கும்,  கீர்த்தனம்  செய்பவற்கும் புண்ணியம்  கொடுப்பவளுமாய்  விளங்குகின்றாள் ஆதிபராசக்தி  என்று  மேல்  குறிப்பிட்ட ஸ்ரீ  லலிதா  ஸஹஸ்ரநாம ஸ்லோகம்  தெளிவுபடுத்துகின்றது. அஃதுடன் ஸ்ரீ லலிதா  ஸஹஸ்ரநாமத்தில்

“”ஸர்வ வ்யாதி  ப்ரசமனீ ஸர்வ ம்ருத்யு  நிவாரணி”

என  சகல  நோய்களையும்  தீர்ப்பவள், பக்தர்களின் மரணத்தைத்  தடுப்பவள் எனவும்  ஸ்லோகம்  உண்டு.

அபிராமிப்பட்டரின்  அந்தாதியில்

“விரும்பித்  தொழும்  அடியார் விழி  நீர் மல்கி,மெய்  புளகம்

அரும்பித் ததும்ப  ஆனந்தமாய அறிவிழந்து   ,

கரும்பில்  கசிந்து  மொழி  தடுமாறி.முன் சொன்னவெல்லாம்

தரும் பித்தராவரென்றால் அபிராமி  சமயம் நன்றே! “

என, அரச தண்டனைப்  பிராகாரம்,மூட்டிய  தீயின்  மேல்  உயரத்தில்  கட்டிய  உறியில்  உட்கார்ந்தபடி பாடுகின்றார்.

ஒருவர்  இங்கு குறிப்பிடப்பெற்ற மனநிலையுடன் (உறி,அனல் அனாவசியம்) பராசக்தியைத் தொழுவாரானால் அவ்வேளை செய்யப்படும் வேண்டுதல்  பயனளிக்கும்  என்பது  உறுதி!

“சொல்லும்  பொருளுமென  நடமாடும்  துணைவருடன்

புல்லும்  பரிமளப்  பூங்கொடியே  நின் புது  மலர்த்  தாள்

அல்லும்  பகலும்  தொழும்  அவர்க்கே,அளியா  அரசும் ச

செல்லும் தவநெறியும்  சிவலோகமும் சித்திக்குமே”,

என்றும்  அபிராமிப்  பட்டர், இறை  அருளின்  உந்துதலால் அந்தாதியில் தெளிவாக்கியுள்ளார்.

அதாவது ,உச்சரிக்கப்படும்  மந்திரங்களின்  ஒலி – சக்தி.அதன்  பொருள் – சிவம்.ஒலியும்  பொருளும் கூடிய நிலை வடிவே  சிவத்திருமேனியாகும்.ஒலி  அலைகள்  வளைவுகளாகப்  பரவும் தன்மையுடையன.

சிவகாம  சுந்தரியின் திருமேனியில்,கழுத்து,இடுப்பு,முழங்கால்  என  மூன்று  வளைவுகள்  உள.அம்மை ஒலி  வடிவாக, பொருள்  உருவாகிய  சிவனில்  பிணைக்கப்பட, எங்கும்  வியாபித்து, பல  உருவங்களை எடுக்கும்  தகைமை சிவசக்தி  ஐக்கியதிற்க்கு  உண்டு.

அதில்  ஒன்றே கூத்தப்  பெருமான் ஆகிய  நடராஜர் வடிவம். .கூத்தப்  பெருமான்  தன்  திருமேனி பஞ்சாக்ஷ்ர  உருவமே.

டமருதம்  தாங்கிய  வலக்கை “சி”, வீசிய  இடக்கை “வ “, அபயம்  அளிக்கும் வலக்கை “ய”, அனலேந்திய இடக்கை “ந”, ஊன்றிய  திருவடி “ம,” திருவாசி  ஓம்காரம் .எனவே ஓம்  நமசிவய என்ற பஞ்சாக்ஷ்ரம்  முற்றுப்  பெறுகின்றது.

எண்ணுவார் நெஞ்சில் நண்ணுவான்  ஈசன்

முழு  நம்பிக்கை  வைத்து இறைவன்பால்  அடைக்கலம்  புக  எண்ணிய  வேளை  தொட்டு, ஐம்புலன்களைக்  கட்டுப்படுத்தி  எம்  பெருமான்  பெருமாட்டியை  சித்தத்தில் வைத்து  சிவ  பஞ்சாட்சரத்தை  ஓதி ஆராதிக்க,

“கல்லாமனத்துக்  கடைப்பட்ட  நாயேனை,  வல்லாளன்  தென்னன்     பெருந்துறையான் பிச்சேற்றிக்  கல்லைப்பிசைந்து  கனியாக்கித்  தன் கருணை  வெள்ளத்  அழுத்தி  வினைகடிவான்  வேதியன்”

என்பது  உறுதியே!

ஓம்  நமசிவாய     ஓம்  நமசிவாய    ஓம்  நமசிவாய

HE  THAT  CAUSED  THE  STAKE  THAT HE  WAS  MEANT  TO  BE  BURNT  ALIVE  ON , TO  BE  CONSUMED  BY  FIRE BY  A  MERE  GLANCE  AND  A  VERSE —- PaDinathAr

The  Spiritual  lifeline  of  Southern  India, in  particular in Thamil Nadu, is  the  meandering  flow  of  water  in  the  River  Cauveri. Along  its  banks  are  located  innumerable  Sivan  Temples,  all  of  which  have  their  individual  ambience   of  Divine  Grace.The  banks, are interspersed  with  luscious  Grasslands  and  woods and hillocks  displaying   nature’s   bounty.The  majestic  waterway  flows  eastwards  to  reach  the  Bay  of  Bengal  and  at  its  estuary  were  located  masterpieces  of  architectural  splendour, including  the  renowned  Cauveri- Poom – PaDinam.

Innumerable  Holy  Shrines – Temples of  Lord  Siva, amounting  to  63  on  the  Northern bank,  and  127  on  the  Southern  bank, each  one  of  them  imbued  with  events  attributable  to  the  pervading  Divine  Grace.

Cauveri-Poom-PaDinam  was  a  prosperous  hub  of  Commerce with  its  own  Port  visited  by  many  foreign  traders, besides  being  endowed  with  Natural  beauty .

In  this  city  dwelt  a  very  prosperous  merchant  with  high  principles  and  spiritual  devotion  to  Lord  Siva at  Thiruvidai Maruthoor – Lord  Marutheesar – one  of  the  renowned  Temples  on  the  Southern  bank  of  the  Cauveri . Many  international  traders  from  the  Far East  and  the  Middle  East had  business  dealings  with  him.The  merchant  bore  the  name- Thiru VeNkAdar Chettiar and  his  accomplished  wife  bore  the  name  SivaKalai .They were  very  benevolent  to  the  poor  and  needy and  took  great  pleasure  in  doing  so, and  were  held  in  high  esteem and  he  was  honoured  by  the  title  bestowed  on  him  as  PaDinaTHAr.  ThiruveNkAdar  had  his  elderly  mother  living  in  their  home  as  well. He  had  an  older  sister  and  a  younger  brother, the  latter  being  an  unscrupulous  pawn  broker, each  one  of  whom  had  their  own  homestead.

Yearning  for  progeny

ThiruveNkAdar  and  Sivakalai  would  visit  the  Temple  with  great  devotion  and  supplication, and  amongst  their  silent  longings  communicate  with the Lord  for the  gift  of  an  offspring. As  months  passed  by, the  gracious  Lord  took  upon  Himself  to  comply  with  their  longing. There  lived  a  Brahmin  by  the  name  of  SivaSarma  and  his  wife, in  a  nearby  village, and  who  performed  Poojah  at  the  local  Temple. They  were  impoverished, to  the  extent  they  did  not  have  means  for  the  next  meal. Yet  they  would  still  give  of  what  little  they  had  to  any  beggar  who  sought  their  help. The  gracious  Lord  decided  to  help  SivaSarma  and  simultaneously ThiruveNkAdar  and  appeared  in the  dream  of  Siva Sarma  and  indicated  that  there  would  be  a baby  lying  on  the  roadside  at  a  specified  spot  and  that  he  should  take  the  baby  to  the  home  of  ThiruveNkAdar Chettiar, who  would  be  delighted,  and  gift  Siva Sarma  with  riches  in  return. The  Lord  appeared  in  ThiruveNkAdar’s  dream and  that  of  his  wife  Sivakalai,  and  indicated  to  them  that  a  Brahmin  by  the  name- SivaSarma  would  bring  them  a  baby  and  that  the Brahmin should  be  rewarded  with  Riches  in  plenty.  Accordingly  within  the  next  few  days  Siva  Sarma  had  ventured  to  the  location  indicated  by  the  Lord  and  to  his  delight  found  the  beautiful  baby, and  as  advised,  the  couple  went  along  to  Cauveri- Poom- PaDinam  to  the  residence  of  ThiruveNkAdar  Chettiar, and  conveyed  the  purpose  of  their  visit,  and  ThiruveNkaAdar was eagerly  awaiting  them,  and  took  no  time  in  arranging  for  the  baby  to  be  placed  in  the  pan of  a  large  scale  and  Gold, Precious  Stones  and  Silks and  jewels  were  placed  on  the  contralateral  pan, and  yet  the  baby’s  weight  could  not  be  superseded, and  when  Siva Sarma  indicated  that  the  riches  were  more  than  sufficient,  the  baby’s  pan  equalled  the  other.

Both  ThiruveNkAdar  and  Siva Sarma couples  were  delighted  with  the  Lord’s  Grace, and  celebrations began  to  welcome  the  infant  to  their  home  and  the  baby  boy  was  named  Marutha VANan, in  recognition  of  the  Lord  at  Thiruvidai Maruthoor. The  child  was  brought  up  with  great  love  and  care, and  he  in  turn  brought  great  joy  to  the  loving  parents  and  was  endowed  with  great  charm  and  intellect. ThiruveNkAdar’s  trade  prospered  further, and  his  son  Marutha VANan  kept  up  with  the  cumulative  knowledge  and  professionalism. Merchant  ships bountiful  of goods crossed  the  oceans, ,and having  transacted  business. returned replete  with  the  earnings  together  with  merchandise  from  foreign  terrain.

International  Trade

Having  witnessed  the  goings  on  for  a  year  or  two, and  encouraged  by  the  rewards of  trade, young  Marutha VANan  expressed  a  desire  to participate  in  this  activity  himself. His  parents, who  held  him  so  dear, and  who  did  not  fancy  the  idea  of  being  parted  from  him  for  even  a  day, discouraged  him  from  making  this  journey, saying  there  were  many  of  the  employees  who  are  paid  to perform  it.

Marutha VANan, however  was  so  intent  on  participating, that  ThiruveNkAdar  had  to  yield.All  arrangements  having  been  made  for  comfortable  sailing  of  Marutha VANan, the  flotilla  set  off  to  the  shores  of  the  Far East. Days  and  weeks  went  by  and  the  anxious  parents  were  eagerly  awaiting  the  safe  arrival  of  their son.

As  a  couple  of  ships  returned  and  others  had  yet  to  do  so,  sentries  were  posted  on  the  seaside  to  keep  a  watch  as  reports  of  stormy  weather  and  turbulence  had  been  mentioned. The  sailors  who  had  returned  ahead  bore tidings  that  Marutha VANan  had  not  been  successful  in  his  trading  and  was  also  enmeshed  in  the  vagaries  of  the  weather, which  information, no  doubt  was  agonising  to  the  loving  parents.Shortly  after, came  the  news  of  the  safe  landing  of  the  son,who  visited  the  father’s  business  venue  and  it  was  revealed  that the  packages  he  had  brought  back  were  found  to  contain  slabs  of  dried  organic  debris, much  to  the  father’s  distress. ThiruveNkAdar Chettiar  in  turn  mildly  chided  his  son. Marutha VANan, then  proceeded  quickly  to  the  residence  much  to  the  delight  of  his  Mother- SivaKalai, and  the  Grandmother. MaruthavANan  expressed his  immeasurable  love  and  affection  to  them  and  handed  a  little  decorated metal  box  to  his  mother  informing  her  that  it  contained  a  present  to  his  loving  father.

After  MaruthaVANan’s  departure from  the  business  premises where  he  met  his  father, it  was  noted  that  when  the  slabs  of  dried  organic  debris  were  being  handled, some happened  to  fall  down  on  the  floor  and  had  revealed several  costly  precious  stones . On  being  informed  of  this  find,  the  father  feeling  distraught that  he  had  been  harsh  on  the  son  had  rushed  up to  the  home  to  make  amends.   But  all  efforts  to  find  MaruthavANan  proved  futile, as   he  had  left  the  premises  and  could  not  be  found.

Spiritual Awakening

Though  disappointed, ThiruveNkAdar Chettiar, hoped  to  find  appeasement  in  opening the  box.The contents  turned  out  to  be  a  hand  written  note  and  a  Needle  of  Gold  with  it’s  eyelet  broken  off. The  message  was :“காதற்ற  ஊசியும்  வாராது  காண்  கடை  வளிக்கே”  which  translates  as  “Even  a  needle  with  a  broken  eyelet  will  not  accompany  one  on  his  last  journey”

ThiruveNkAdar  Chettiar  was  dumb stricken  by  the  succinct  Spiritual  message  and  awakened  by  the  infallibility  of  those  words  written  by  his  loving  son, who  unknown  to  him  was  the  Lord  Supreme- Lord  Siva  himself who  had  come as  his  son, to  rescue ThiruveNkAdar  Chettiar from  SansAra. In  an  act  of  total  compliance  to  the heavenly  guidance, PaDinathAr  stripped  himself  of  the  rich  attire  he  had  on, and  the  ornaments, and  indicated  his  intent  of  abandoning  all  worldly  attachments, much  to  the  pleading  of  his  dear  wife  and  mother, and  leaving  instructions  to  feed  and  help  the  poor  and  needy, took  to  the  streets  dressed  in  a  white  cloth  and  a  Rudraksha  bead  round  his  neck.When  his  elderly  mother  appealed  not  to  abandon  her  in  her  old  age, the  reply  was  that  he  would  not  fail  to  perform  his  duty when  required.The  residents  of  CAuveri – Poom _ PaDinam  and  the  suburbs  were  astonished  that  such  a  wealthy  Merchant  had    cast  off  all  his  riches  and  become  a  mendicant, and  even  approached  him  and  inquired, to  which  PaDinathAr  replied  that  worldly  prosperity  was  a  false  state  of  security, and  the  true  path  to  supreme  bliss  was  a  life  of  non  attachment. He  preached to  the  many  who  came  to  hear  him  of  the  greatness  of  leading  morally  pure  and  honest  lives.It  also  happened  that  the  king  of  ChettiNadu  also  was  concerned  that  such  a  successful  Merchant  had  sought  a  spiritual  path.

Faced  with  revulsion  by  siblings

PaDinathAr  would  focus  his  mind  totally  on  divinity,,and  eat  only  what  was  offered  to  him  by  any  well  intended  devotee. His  sister  was  quite  ashamed  that  such  a  prosperous  merchant  brother  of  her’s  should stoop  to walking  the  streets like  a  vagrant  and  was  intent  on  destroying  him. In  his  spiritually  elevated  state  he  may  have  sensed  this, and  it  happened  that  he  was  at  her  front  door  begging  for  alms. On  seeing  and  hearing  him, she  felt  pity  and  at  the  same  time, felt  this  was  an  opportune  moment  to  destroy  him  as  well. She  quickly  retired  to  her  kitchen  and  made  a  sweet  Bread  and  introduced  poison  into  it, and  knowing  he  loved  sweet  bread gave  it  to  him.

He  sensed  that  it  was  poisoned  and  calmly  threw  it  on  her  thatched  roof  saying  “ May  this  sweet  bread  do  what  it  was  meant  to, on  this  house  instead” and  the  roof  caught  fire  promptly  and  was  ravaging.The  sister  fell  on  her  knees  and  begged  forgiveness  and  apologised  to  PaDinathAr  who  waved  his  hand  and  abated  the destruction.

His  younger  brother  who  was  an  unscrupulous  pawn broker  was  also  ashamed  of  his  brother’s  lifestyle  as  a  mendicant. In  addition  to  his  ruthless  pawn  brokering  trade, this  brother  indulged  in  immoral  activities  such  as  visiting  prostitutes. Sensing  this  perhaps, PaDinathAr  had  been  to  the  front  door  of  such  a  home  begging  for  alms,  and his  brother  happened  to  be  savouring  the  delights  of  this  illicit  relationship. He  came  to  the  door  himself  with  this companion  and  started berating  PaDinathAr, and  proceeded  to  assault  PaDinathAr  at  which  point  the  assailant developed  General  paralysis  and total  disfigurement  and  was  cast  off  by  the  prostitute  and  when  he  reached  his  home  with  great  difficulty, and  where  his  only  son  and  wife  lived, he  was  not  even  welcome  there, and  was  committed  to  lead  a  miserable  existence.

False  Accusation  of  Robbery

PaDinathar  continued  on  his  travels  unhindered  and  happened  to  go  into  a  wayside  Temple  Dedicated  to  Lord  Ganapathy  and  sat  in  meditation. It  so  happened  that  a  gang  of  robbers  who  had  returned  successfully  with  precious  loot  walked  into  the  Temple  to  thank  the  presiding  Deity  for  the  success  of  their  venture. As  a  token  they  decided  to  place  a  gold  chain  on  the  neck  of  the meditating  mendicant, who  was  totally  oblivious  of  the  happenings.

It  turned  out  that  the  robbery  had  taken  place  at  the  Palace  and  several  items  of  precious  jewellery  had  been  stolen. The  king  sent  out  a  search  party  to  locate  the  culprits  and  arrest  them.Whilst  on  their  search,  they  happened  to  visit  the  Temple  where  they  apprehended  a  man  deep  in  meditation  but  having  one  of  the  Queen’s  chains  round  his  neck. They  arrested  him  and  to  PaDinathAr’s  astonishment  was  told  that  he  would  be  charged  with  the  robbery  at  the  palace. PaDinathAr  was  taken  to  the  King’s  court  and  was  sentenced  to  be  burnt  on  a  sharp  upright  stake(Skewer), despite  his  expression  of  innocence.Having  passed  the  sentence, the  king  felt  uneasy  within  himself, remaining  at  the  Palace.

When  PaDinathAr  was  led  to  the  Stake, he  worshiped  Lord  Siva  and  sang  aloud  a  verse  which  promptly  burned  down  the  Stake  to  everyone’s  astonishment. This  was  conveyed  to  the  King, who  was  not  surprised  and  immediately  renounced  his  Crown  and  kingdom and  robes  of  office  and  hurried  to  the  venue  and  prostrated  at  the  Feet  of  PaDinathAr, begging  forgiveness, and  sought  to  become  his  disciple.  PaDinathAr  accepted  his  request  and  bade  him  go  to  the  Temple  at  Thiruvidai  Maruthoor, and  that  he  would  meet  him  there.

Demise of  the  Mother

One  day  PaDinathAr  had  suddenly  sensed  the  passing  away  of  his  mother, and  keeping  his  word  given  to  her, made  his  way to  the  venue and  in  the  midst  of  a  large  gathering  noted  firewood  piled  on  her corpse,  ready  to  be  set  alight.He  requested  that  the  firewood  be  removed,  and  tender  stumps  of  the  Banana  tree  be  placed  and  instead  of  using  fire  to  ignite  PaDinathar  sang  a  verse  that  rose  from  his  heart,which  lit  the  pyre and  the  mortal  remains  of  the  one  that  bore  him,  were  consumed.

Finding  Sanctuary  at  Thiruvidai Maruthoor  Temple.

PaDinathAr  returned  to  the  venue  at  the  entrance  to  the  Temple and  many  were  they  that  came  to  worship  the  Lord  and  seek  PaDinathAr’s  blessings.Among  the  many  that  came  was  his  erstwhile   younger  brother  who  had  suffered  considerably  from  his  paralysis  and  disfigurement, and  who  came  with  great  difficulty  and  begged  for  forgiveness. PaDinathAr  readily  forgave  him.

Seated  at  the  rear  of  the  Temple in  tandem  with  his  Guru  who  was  at  the  front  entrance was  the  king  who  had unwittingly  ordered  PaDinathAr  to  be killed  on  the  stake  and who eventually  begged  forgiveness  and  became  his  disciple  having  abdicated. and  accepted  the  DeekshA  NAmam  of  Bhadhra Giri.

It  turned  out  that  one  day when  both  PaDinathAr and Bhadhra Giri  walked  into  the  Temple  at  Thiruvidai Maruthoor, the  latter  merged  with  the  Lord. Disappointed  as  PaDinathAr  was,  he  heard  the heavenly  voice of the  good  Lord Siva  make  known  that  when  he  finds  a  variety of Sugar Cane  that is  bereft  of  sweetness  but  does  taste  sweet  to  him , it  is  time  to  end  his  mortal  life  and  enter  the  Divine  abode, so  to  speak. And  when  this  happened, and  he  left  Thiruvidai  Maruthoor having  paid

humble  salutations  to  Marutheesar,  PaDinathAr  travelled  Northwards  to  ThiruvoTiyoor, another  well known  Divine  precinct  on  the  shores  of  the  Bay  of  Bengal.

In  the  meantime  his  devoted  wife  SivaKalai, having  been  aware  of  PaDinathAr frequenting  the  Temple  at  Thiruvidai Maruthoor, decided  she  must  go  and  see  him  and  seek  his  blessings, although  she  was  very  feeble. To  her  utter  disappointment, she  was  told  that PaDinathAr  had  already  left and  that  she  was late. This  prompted  her  to  fall  at  the  spot  where  PaDin athAr  had  been, and  she  collapsed  and  her  soul  departed.

PaDinathAr’s  Final  Moments

When  PaDinathAr  arrived  at  ThiruvoTiyoor, having  paid  obeisance  to  the Lord  Siva= PuTeesar = at  the  celebrated  Temple, proceeded  to  the  sandy  beech, where  he  witnessed  several  lads  playing. Having  befriended  them, he  informed  them  of  a  game  he  knew  that  could  thrill  them, and  indicated  to  them  that  he  should  be  covered  by  placing  a  wicker  basket  that  was  found  on  location,  and  after  a  count  of  twenty  look  for  him  under  the  basket. So  they  did  as told  and  when  they  lifted  the  downturned  basket, he  was  not  to  be  found, but  came  walking  from  an  outside  location. He  repeated  this  sequence once  more. But  the  third  round  had  a  different  outcome, for  when  the  basket  cover  was  lifted,  and  much  to  the  astonishment  of  the  lads  there  was  a  beautiful  Sivalingam  instead  of  the  mendicant. The  lads  paid  obeisance  to  the  Sivalingam  and  went  on  to  inform  their  elders.The  ever gracious  Lord  Siva  had welcomed PaDinathAr  into  his celestial  compound, having  first  initiated PaDinathAr  into  total  material  detachment  by  the  succinct  message “Not  even  a  needle  with  a  broken  eyelet  will  accompany  you  on  your  final  passage”

The  life story of  this  great  devotee  of  Lord  Siva  illustrates  the  benefit  of  benevolence  and  compassion  to  the  poor  and  needy. Leading  a  life  of  total  material  detachment  as  circumstances  demand, pays  enormous  dividends. However, such  merits  could  also  be  achieved, while  leading  a  life  of  matrimonial  bliss with  honesty,   devoid  of avarice, and  providing  succour  to  the  needy and  helpless, without  any  expectations  of  gainful  returns.

                                    Aum  Nama Sivaya !

 

 

Lord Siva’s  Response  to  sustained  Devotion  despite  Obstacles

To  recount  the  exemplary  lives  of  some  devout  and  well  focussed  individuals  devoid  of  arrogance.They  have  been  identified  throughout  history  over  the  centuries   and  their  lives  have  been  a  source  of  inspiration. They  were  strong  in  their  convictions  and  braved  any  consequences,  to perform the  actions  they  believed  in, and in their  way  of  life.Their  lives  have  been  documented  in  scholarly  poetry  by the  eminent  First  Minister  of  the  one  time  Chola  Chakaravarthy, Anabaya  Cholan.  The  first  Minister, CekkilAr  by  name was  concerned that  the  decadence  evident  in  contemporary society  in  Thamil  Nadu  by  virtue  of  exposure  to writings  such  as  JeevakaChinthamani focused  on  materialism  and  immorality  had  to  be  countered,  and  measures  to   enable  greater  focus  on  Spiritual and  moral values had  to  be  encouraged..On  expressing  a  desire  to  do  this, Cekilar  was  readily  supported  by  the  Emperor, and  in  order  to  do  so, Cekilar  was  relieved  of  his  statutory  duties,and  provided  with  every  facility  that  could  help  him  in his spiritual  pursuit.

Cekkilar  trod  the  path  of  righteousness, and  lived  a  life  of   supplication  to  Lord  Siva  the Almighty. Cekkilar  travelled  to  Chithambaram, the  holiest  of  Holies  to  commence  his   noble  task  of  documenting  the  lives  of  sixty  three  individuals  whose  lives  were  exemplary  in  terms  of  virtuous  living,  and  further lives  of Groups  of  individuals  who  could  be  categorised  in  terms  of  similarity  of  intent  and  accomplishments  who  were  referred  to  as Pothu  AdiyArs.

Of  the  Individual  Sivanadiyars, their  purpose  in  life  being  to  safeguard  and  revere  the  insignia  of  Saivism, namely  Vibhoothi – holy  Ash,, the  PanchAksharam- The  five  letter(Akshara)  word- NamaSivaya, Trtuthfullness, Rudraksham- the  corrugated  Seed  worn on  neck  chain, or as a  Coronet, and  Charity  to  the  needy.

Of  them, one  who  comes  foremost  to  my  mind  singularly  is  one  by  the  name  Kungiliya  Kalaya  NAyanAr  who  resided  in  the  holy  City  of  Thiru Kadavoor  where  God  Siva, as  Amirtha Kadeswarar  and  Goddess  Parvathy  as  Abirami  Preside. It  was  also  here  that  a  fervent  young devotee  named  Markandeyar, whilst  engaged  in  prayer  to  Amirtha Kadeswarar  was  approached by Yama  the  harbinger  of  Death  bearing  the  Noose  to  entrap  him. Markandeyar  on  being  aware  of  the  situation  clung  on  to  the  Feet  of  Lord  Siva  seeking  sanctuary. In  response  Lord  Siva  kicked  Yama  rendering  him  lifeless. This  event  where  Lord  Siva  performed  this  unique act  of  benevolence authorises  this  Holy  Shrine  to  be  categorised  as  one  of  the  Eight,  Holiest  of  Holy  Venues  referred  to  as  Ashda VeeradAnangal.

Kungiliyak Kalaya  NAyanAr  was  a  well  endowed  Devotee, who  considered  providing  the  scented  Resin  by  name  Kungiliyam  to  the  inner  sanctum  of  the  Thiru Kadavoor  Devasthanam, as  an  obligatory  act  of  devotion.To  this  goal ,he centered  his  life  and  worshiped  with  fervent  devotion  at  the  Temple.With  the  progress  of  time,  together  with  the  intention  of  the  Lord  Supreme- Lord  Siva, Kalayanars  wealth  began  to  dwindle, but  not  his  devotion  to  the  Lord, and  his  chosen  act  of  servitude  in  lighting  the  Kungiliyam  {Resin} continued  without  interruption.The  scale  of  poverty  reached  a  stage  when  no  money  was  available  to  even  provide  for  the  meals  of  the  family.Gold  Jewels  had  been  pawned, to  meet  the  daily  needs  of  the  family, and  after  several  days  of  starvation,the  wife, who  had  earlier  pawned  the  Gold  Chain  that  was  strung  to  Marital  Insignia,the  Thali, called  the  husband  to  aside  and  took  off  the  Golden  Thali itself, replacing  it  with  a  piece  of  Turmeric{Which  is  considered  sanctified}  slung  on  the  thread  round  her  neck, handing  the  Golden  Thali  to  her  consort, to  be  sold  to  provide  food  for  the  starving  family.

Kalayanar  reluctantly  took  the  Thali  and  was  on  his  way  to  sell  it, to  provide  funds  for  food for  his  starving  family, when  he  encountered  a  Vendor  hawking  Kungilyam, the  Resin, in  large  quantity. Kalayanar  was  mesmerised  at the thought  of  his  service  to  the  Lord, and  decided  to  purchase  the  Kungiliyam  instead, and  making  his  way  to  the  Temple, and  enriching  the  atmosphere  with  the  smell  of  the heavenly  incense, and  paying  obeiscance  to Lord  Amuthakadeswarar, lay  down  to  sleep, fatigued  by  starvation.

Whilst  this  happened  the  gracious  Lord, having  decided  it  was  time  to  reward  His  ardent  devotee,  endowed  Kalayanar’s  home  with  riches  and  provisions bountiful, on  seeing  which  Kalayanar’s  devoted  wife  began  cooking  to  ensure  a  tasty  meal  for  the  family. The  Lord  further, appeared  in  Kalayanar’s dream  informing  him  to  go  home, saying  that  a  tasty  meal  awaits  him. The  Lord  ensured  that  Kalayanar  continued  his  service  with  Kungilyam.

It  happened  that  a  young  damsel  by  the  name  ThAdakai pursued  yet  another  avenue  of  Worship  of  the  Sivalingam located  at  the  foot  of  a  Palmayrah  Tree, at  ThiruPanandhA, located  many  kilometres  away. She  would  string  a  beautiful  Garland  of  Flowers  each day  and  bring  it  to  adorn  the Sivalingam . It  so  happened  that  one  day  whilst  adorning, the  front  piece  of  her  saree  was  on  the  verge  of  falling  down  exposing  her  breasts. Thadakai appealed  to  the  Lord, at  the  same  time trying  to  prevent  the  Saree  falling  off  and  ensuring  that  the  garland  did  not  fall. The  gracious  Lord depicted  by  the  Stone  Sivalingam,  however  sensing  her  predicament  leaned  forward  to  receive  the  garland, to  her  astonishment. What  was  even  more  surprising  was  that  the  Sivalingam  maintained  that  posture  for  several  years and  did  not  yield  to  efforts  by  the  King  of  the  land  employing  even  elephants  to  restore  the  vertical  posture  of  the  Sivalingam.

Having  heard  of  this  impasse, KalayanAr  decided  an  effort  on  his  part  may  be  worth  the  while, God willing. He  made  his  way  to  Thiru  PanandhAL, and  utilising  a  Silk  Scarf  on  the  nape  of  the  Sivalingam  and  employing  a  rope  looped  around  the  nape  over  the  silk  and  engaging  his  own  neck  in  the  loop  KalayanAr exerted  a  gentle  pull, and  Lo  and  behold  the  Sivalingam  of  stone  became  erect, to  everybody’s astonishment, the  Good  Lord  having  acquiesced  to  the  appeal  of  His  ardent  Devotee. True  and  selfless  devotion  has  its  REWARDS – lesson  to  be  learnt.

                     Aum  Namah  Sivaya!

“Saktham – Easier  access  to  Compassion  and  Grace  of  Divinity”

“SiNthoorArooNa  ViKrahAm  Thri  NayanAm, MANiKa  Mouleeswara  ThArA  NAyaka  SEkarAm, Smithamookeem  Apeena  Vakshorookam, pANiByAm  ALipoorna  Rathna  Sashakam  rakthOpalam  ViBratheem  SauMyAm Rathna Gadastha  RaKtha  SaraNAM,DhyAyEth ParAm  AmbikAm”

Oh  Divine  Mother of  Red  Vermillion  hue, possessing  three  eyes, and  adorned  with ruby  studded  crown surmounted by the  Crescent  Moon, Thy  face  beaming  a compassionate  smile,  and  bearing  in  your  hands the gem  studded  pot  containing  the  Divine  Nectar, and  using  the  gem studded  pedestal  to  place  your  vermillion  coloured Holy  Feet, we beseech  Thy  Grace!

Lord  Hayagreeva, inspired  by  the  gracious  Goddess  ParaSakthi , Sri  Lalithambika  sang  the  attributes  and  Thathvas  of the  Goddess, as  the Sri Lalitha  Sahasra  NAmam, thus paving  the  path  to  spiritual  emancipation. Sage  Agasthya  who occupied  a  special status  in  Saiva  hierarchy  was among  the specially ordained that  were  invited to be present at the inauguration  Ceremony  of  the Lalitha  Sahasranamam  in  Sanskrit.

The entire  Grace  of Parasakthi. the  Kinetic  Energy  of  Lord  Siva, conveyed  in  this  adoration consisting  of  the  Thousand  attributes,  became  available  to  mankind, several  millennia  before  Christ.

Sakthi  Worship was  already  in  existence  then, and  it  was given  further  emphasis by Sage  Thirumoolar , one  of  the  eight  specially selected  Sishyas  of  Nandi  Supreme(Lord Siva )  in  Mt  Kailas. He was  a  contemporary  of  Sage  Agasthiar, in  search  of  whom  he  had  trekked  South, from  Mt  Kailas  in  the  Himalayas enroute  to  POthikai  Malai in Thamil  Nadu, where  Sage  Agasthiyar  resided.

Sakthi  Inspires  The  Thoughts  of  Sage  Thirumoolar

In  the Scriptural  classic, Thirumanthiram – that  resulted  from  a  state  of Tapas producing  a  fount  of  succinct  pronouncements by Thirumoolar- a  vast  section numbering  373, of  the  three  thousand  verses,, are  devoted  to SAKTHI  and  Her  attributes  and powers. What  is  known  as  Kundalini  Sakthi, is  in  fact this  Kinetic  Energy  that  lies  coiled  in  a  dormant  form at  the  lower  end  of  the  Spinal  Cord  in  Humans. Practices  of  Kundalini  Yoga  is  to  activate  this, and  aided  by  control  of  breathing, – Ida , Pingala  NAdis located to  left  and  right of  the  Spinal  axis- enable the central Nadi  referred  to  as  Sushma  Nadi to transport the  Kundalini  Sakthi  via the  Six Chakras(Nerve  Plexuses) to the  Agna  Chakra  located  between  the  inner  ends  of  the  Eyebrows and  eventually  to  the  Sahasrara  Chakra  located  at  the  Vertex  of  the  Cranium. This  location is the  pedestal  attributed  to  Lord  Siva, and  Union  of  Kundalini  Sakthi  with  Lord  Siva culminates  in the  individual  benefiting  totally the  fruition  of  Jnanam, and  higher  planes  of  existence.

The  above  concept  is  aptly conveyed  in  the  following verse  of  ThiruManthiram,

உள்ளொளி  மூவிரண்  டோங்கிய  அங்கங்கள்                                                                                          ( 1196 )

வெள்ளொளி  அங்கியின்  மேவி  அவரொடுங்

கள்ளவிழ்  கோதைக்  கலந்துட  னேநிற்குங்

கொள்ள  விசுத்திக் கொடியமு  தாமே.

Worship  of  Goddess  Parasakthi  takes  the  form  of  Saguna  UpAsanA  and  that  of  ParamaSiva  takes  the  form  of  Nirguna  UpAsanA. Constant  thoughtful  reverence  of  Goddess  Parasakthi  and  identifying HER  in  every  object  and  in  every  act of  the  devotee, produces remarkable  spiritual  prowess, equivalent  to  Kundalini  Yoga..

அளியொத்த  பெண்பிள்ளை  ஆனந்த  சுந்தரி

புளியுறு  புன்பழம்  போலுள்ளே  நோக்கித்

தெளியுறு  வித்துச்  சிவகதி  காட்டி,

ஒளியுற  வைத்தென்னை  உய்யவுண்  டாளே.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               (1064)                                  which  translates as : She  is  the  Lady, compassion  embodied  and  filled  with  bliss. My  wavering  mind,is similar to  the  Tamarind  fruit  covered  by  a  hard  shell, which  She  permeated  and  purified, and  enlightened  me  to acquire  Jnana  and  thus  appreciate Siva  PAkiam.

Adhi  Shankara’s  Advocacy  of  SAktham

In  the  tranquil  world  when  Thirumoolar  made  his pronouncements, there  prevailed  discipline  and  morality. As  time  went  by, influenced  by conflicting  concepts  and  ideologies, mankind  became victims  of  confused  thought.  Lord  Siva,  in  an  effort  of  redemption of victims  of  confusion, sent  forth a  redeemer  in  the  form  of  Adhi Shankaracharyar Who  entered  this  world  in  year  509  B.C on  the  Poorvapakka  Panchami in  the  month  of  VaikAsi. This  event  was  1,500 years  after  Thirumoolar, at  a  time  when  Jainism  and  Buddhism  were  getting  a  stronghold. Adhi  Shankara was  initiated  at  OmkaraNath   by  Guru  Govinda  Bhagavath  Padha.  Adhi Shankara was  emphatic  on  the  virtuous  concept  of  SAktham – worship  of  the compassionate  Kinetic  Energy  of  Lord  Siva manifesting  as Mother  and  Empress  of  the  Universe. He, in  addition,  was credited  with advocating  reverence  and  worship  of  the  Sri  Chakra, the  Diagramatic  Manifestation  of  Siva and Sakthi, emphasising  their  interaction. Sankara sensing  certain  unhealthy  vibrations  induced  by  malpractices  in  Temples, established  Sri  Chakra  as  adornments  to  the  deity  as ear  ornaments  after  powerful  Poojahs  and  as  three  dimensional object  of  worship  referred  to  as Sri  MERU .It  is  known  that  these  sanctified  Diagramatic  engravings  on  Gold  or  Pacha Loka are  made  with  precision, so  much  so  that  they  are  receptive  to  pronouncements  of  Sanskrit  Slokas, and  also  Thamil  Scriptural  Hymns(ThevArams)and  thus  acquire  miraculous  powers.The  recitation  of  Slokas  at  the  HOma  Kundam Propitiating  the  deity conveys  immense  potential  to  the  liquid  contained  in  the  Kumbam alongside  the  Homa  Kundam via  atmospheric  vibrations, as  well  as  conveyed  physcally  by  the  long  Dherpa  Grass  held  to  the  Silver Cask- Kumbam, Recent  Scientific  research  in  Japan, has  shown  that  electron  microscopy  of  fluid  to  which  pleasant  words  have  been  spoken,  has  shown  the  molecular  structure  to  be  very  orderly  and  precisely, whereas when  unkind  and  derogatory  language  has  been thrust  on  the  liquid, the  molecular  structure  of  the  liquid  is  very  disorderly,  amounting  to  total  confusion. However  the  sages,  and Siddhars, of  Saivism, were  privy  to  this  knowledge many  millennia  ago.

It  is  worthy  of  note  that  Adhi  Sankara, sought  salvation  at  the  Sakthi  Sthalam  in Kanjeepuram having  established  several  Mutts, whilst  on  pilgrimage.These  being, the  SAradA  Peetam  at  Sringeri  KarnAtaka,at Dwaraka, BadarikAsrama, and  at  Puri and  the  KAmakshi  Peetam  in  KAnchi.   HIS  successors  at  all  these  Mutts,  carry  on  the  worship  of  the  Deities  in  all  its  fullness, which was an  integral  part  of  HIS  teachings.Adhi  Shankara was  also  responsible  for  construction  of  KAmAkshi  Amman  statue in  Kanchi,  and  construction  of  EkAmpareswara  Temple, and  Varadaraja  Temple  in  Kanchi Puram.

The Two  Dimensional Sri  Chakra  carved  on  PanchaLoka  plate consisting of  upwards  pointing  triangles  depicting  Siva  and  those  pointing  down depicting Sakthi. The four  triangles  with  apex  up. superimposed  on  five  triangles apex  down,  and  a  single  spot  or  Bhindu  exactly  in  the  centre  of  the  Chakra. The  spiritual  prowess  of  Sankara and  his intense  devotion  to  Sakthi was  so  great  even  as  a  boy,  so  that  when  he went  to  the  specified  number  of  homes, as  was the  custom,  calling  for  Biksha- alms-  and  he  encountered  a  home  where  there  was  dire  poverty, and  yet  the couple  offered  their  only food  item  in  the  house, a  NElli  Fruit  as  alms, he  in  response  blessed  by  singing  an  appeal  to  the  Goddess  to  bless them- The  Kanaka  DhArA  Sthothram,, when  a  shower  of  Sovereign  Gold  Coins  rained  onto  the  forecourt of  this  humble devotee’s home. It  is  said  that  of  the  six  disciples of  Sankara, one  was  more focused and  attended  more  to  Guru  Seva than  the  others. On  one  occasion when  seated  on  the  banks  of  Thunga Badra  river  with  HIS  disciples Sankara  commenced  preaching  to  the  disciples  and  discovered, the  one  who  was not  an  extrovert  was  on  the  other  bank  of  the  river  washing  the  Guru’s  vasthrams(clothes). Sankara  indicated  that  they  should  await  his  arrival, to  which  the  other  five indicated  reluctance  saying  that he was  not worth waiting  for. Sankara  called  aloud  to  this  disciple, and  he  in  response  stepped  to  cross, not  mindful  of  the  river, and  Adhi  Sankara  ensured  a  large  Lotus popped  up  on  the  water  to  receive  his  foot, in  each  step, to  the  utter  amazement  of  the  others. This  disciple  was  later  known  as  Padma  PAda.

Several  Siddhars  have  adhered  to  this  path  supreme  and  reaped  the  benefits  therefrom.

 

Abirami  Paddar  Of  ThiruKadavoor

Noteworthy  among  the  Sidhars  and  of later  vintage, was  one  who  resided  in  ThiruKadavoor, a  Sthalam  presided  over  by  Lord Siva  as  AmuthakadEswarar who rescued His youthful  ardent  devotee  Markandeyar  from  the  grips  of  Yamadharman,harbinger  of death. The  consort  of  Lord  Amuthakadeswarar  is  Goddess  Abirami  who was  beacon  of  grace  to  the  devotee  Subramania  Paddar. Paddar  would  spend  hours  in  meditation  at  her hallowed  hall  of  worship. Many  did  not  take  kindly  to  his  practice  and  were  envious  of  him, so  much  so that,  when  the king  who  ruled  over  this  terrain  was  on  his  way  to  have  a  dip  in  the  sea, on  the  New Moon  day  in  January, the  adversaries of  Subramania  Paddar, had  complained  that  Paddar  was  an  imposter. The  King  in  response, visited  the  temple  on  his  return, wishing  to ascertain  the  veracity of  this  allegation. In  doing  so he  tapped  on  the  shoulder  of  Subramaniam  who  was  in  deep  meditation, inquiring from  him the  exact position of  that  day on  the  Lunar  Calendar. In  response  to  repeated  questioning, the  reply  was  “Full  Moon  day” whilst still  in  deep  meditation.

The  King  convinced  of  Subramaniam’s  dishonesty, declared  that  if  the  moon  was  not  seen  as  Full  that  night, Subramaniam  would  be  executed. Subramaniam  was  not  even  aware  of  this  pronouncement  till  the  priest  of  the  temple  conveyed  it  to  him, on  his recovery  from  meditation. Subramaniam  had  not  been  aware  of  any  part  of the events  that  had  taken  place. Later  in  the  day,Subramaniam  sat on a platform  and  had  it  suspended  by  100  strands  of  rope, and had  a raging  fire prepared on  the  ground  below and sang  100  verses  that  sprang  from him effortlessly  praising  Abirami  Amman. At  the  end  of  each  verse  he  divided  one  of  the  100  strands  of  rope. He, suggested  to himself, that  the  effulgence  he  witnessed  in  meditation  was  HER  splendour, and  laid  the  blame  of  his  statement  as Her  responsibility. To  this  Goddess  Abirami, appeared  to  Paddar  only, and plucked  the  earring on  her  left ear   visible  only  to  him, and flung it into  the  sky. It  however  shone  brilliantly as  a  full  moon in  the dark  Sky,  visible  to all. The  King  was  informed of  this and  realised  the impeccable spiritual  acumen of  Paddar and  begged  for  forgiveness.

Contemporary  Experience  of  Grace  of  Goddess

In  order  to  convince  and  encourage  non  believers  that  the  Grace  of  Sakthi is undeniable, but  to  experience  it, constant  love and  submission to the  Goddess is  paramount. I  propose  to site  the  experience  of  a  devotee  who  had  for  several  decades worshipped  the  Goddess daily  with recitation of  Sri Lalitha  Sahasranamam  from  memory, performing Abishekam with  milk  and  honey,and  floral  offerings. On  entering  the  Sri  Raja  Rajeswary  Amman  Temple  in  London in  2003, and  recollecting  the  Raja Rajeswary  Ashtakam  which specifically  states  “Amba  Sambavi, Chandra Mouli”,(Oh  Mother, Consort  of  Sambu-Lord  Siva-  Thee who  wears a  crown   adorned  with the  Crescent  Moon) the  devoteewas  ill  at  ease in  noting  the  absence  of  a  crescent  moon  on  the  Goddess’s Crown, and  with agreement  of  her  husband  had   a  Gold Jewelled  Crescent  Moon made  for  the  Crown. This  however  did  gladden her  heart but  did  not eliminate  her disquiet  in  the  mind  till  they  had  a similar one  made  in  Gold  for  the  PanchaLoka  statue  of  the  Goddess  as  well, and  offered  it on a  Full  Moon  day to  their  delight. However  as  the  devotee left  the  Temple,  while  on  the  ramp  she  noticed  a  black  crescent  moon  appearing  in  the  field  of  vision  of  her Right  eye  to  her  utter  delight. To  allay  the  anxiety  of  the  family,who  were  concerned  about the possible  outcome of  this symptom, although  she  felt  convinced  that  no  pathology  could  exist  to  the  detriment  of  her  vision  as the Grace  of  the  Goddess was  invincible, she  submitted  to  thorough  examination  of  the eye  at  a  reputable  London Eye Hospital  by  a  consultant, and  was  informed  that no damage had  taken  place, but  there  was  a  black  crescent  located  in  the  Vitreous gel, which  although unusual, was  of  no  serious  significance  at  all. The  black  crescent  has  persisted  to  this  day, seven  years  on, with  no  ill  effect at  all. This  conclusion  confirmed  to  the  devotee  the  immense and immediate acceptance  of the love and  devotion  to  the  gracious  ParaSakthi, Sri  Raja Rajeswari in  an  identical manner  to  the offering, they  had  made, and felt  that  the  Goddess  indicated  to  her  that SHE- Sri  Raja  Rajeswari- had  taken  up  residence  in  the  devotee.

. The significance of  the  Crescent  Moon  on  the  Goddess’s  Crown  or  that  of  Lord  Siva, is  indicative  of  offering  sanctuary and succour to  the  destitute who come  in  desperation to  the  Goddess or  Lord  Siva, who  in  fact  are  inseparable.

Thus constant  adoration  of  Godhead, and  leading a virtuous  life  with compassion and charitable  help  to  the  needy  and  underprivileged, undoubtedly confers  both  evident  and  imperceptible grace  on  the  seeker.

Such  experiences  of  devotees  would  help  to  convince  the  younger  generation, that  even  in  these  contemporary  times, Divine  Grace  is  within  reach, if  approached  correctly.  A message to  the  youth , who would  be  the   torch  bearers  of  the  future  in  whose  hands  will  pass  on  the  duty  of  nurturing  Saivism, establishing  and nurturing Saiva  Institutions, in  this  country,  as  well  as elsewhere  on the  planet, and  dedicating  their  life  in  Service  to  Lord  Siva  and  Goddess  Parasakthy, in  order  that  Saiva  Society  will  continue  to  prosper.

                              Aum  Namah  Sivaya!

Dear Arul

Thank you very much for taking pains to collect many rare treasures from Saivaism  and putting them in your website.

One of your collections are the articles written by Dr. Indra Sivayogam (I.S). I had the fortune to read many of them in the annual Journals of the London Saiva Temples Federation annual conferences.These are treasures that come from the distilled thoughts of the minds of I.S.

These articles are written with the noble aim to share and inculcate the lofty ideals learnt through her ripe years of research ,meetings with Saiva saints and practice. I.S is the bright spark of the bright spark of her eminent father the late Justice P.SRiSKANTHARAJAH who adored the Supreme courts of Srilanka .

Dr. Sabapathy Sivayogam and Dr. )Mrs.) Indra Siva yogam are a very pious and exemplary Saiva Couple in our midst today and I join the many devotees to wish both of them the  best of health to continue their service  to Lord Shiva and Godess Parvathi

Kanthiah Thiagamoorthy